PAMIĘTNIKI JENERAŁA ANTONIEGO JEZIORAŃSKIEGO wyd. 1880

PAMIĘTNIKI

JENERAŁA ANTONIEGO JEZIORAŃSKIEGO

od roku 1848 do roku 1863

Lwów 1880r., Nakładem Księgarni K. Łukaszewicza, str. 247, format 13x19cm

Antoni Jeziorański, ps. Antoni Jovanovic (ur. 13 czerwca 1821 w Warszawie, zm. 16 lutego 1882 we Lwowie) – generał polski powstania styczniowego.

Pochodził podobno z rodziny frankistowskiej. Był bratem stryjecznym Jana.

W maju 1848, na wieść o wiośnie ludów przedostał się do Galicji. W październiku został instruktorem Gwardii Narodowej w Krośnie. Zagrożony aresztowaniem przedostał się na Węgry, gdzie wstąpił do pułku jazdy Legionu Polskiego. W czasie powstania węgierskiego wziął udział w kampanii na Słowacji. Po bitwie pod Temeszwarem uszedł do Turcji. Rozpoczął służbę w wojsku tureckim. Objął stanowisko konserwatora i renowatora twierdzy w Belgradzie. Wziął udział w wojnie krymskiej, służąc w oddziale Władysława Zamoyskiego. W 1859 przyjechał do Warszawy, gdzie jednak został przez Rosjan aresztowany. Uwolniony za poręczeniem, został ponownie zatrzymany w 1862 i osadzony w X Pawilonie cytadeli warszawskiej.

14 stycznia 1863 mianowany naczelnikiem wojennym województwa rawskiego. W lasach w okolicach Jeruzala, przeprowadził koncentrację swojego oddziału w sile 400 ludzi. 4 lutego wykonał udane uderzenie na Rawę Mazowiecką, zdobywając rosyjskie koszary, pozyskując broń i biorąc jeńców. 22 lutego otrzymał rozkaz podporządkowania się gen. Marianowi Langiewiczowi. Po drodze włączał do swojego oddziału mniejsze partie powstańcze i staczał potyczki z wojskami rosyjskimi. Brał udział w bitwie pod Pieskową Skałą i bitwie pod Skałą. Jako przeciwnik dyktatury Langiewicza, poróżniony ze swoim dowódcą, przeszedł granicę austriacką. W marcu mianowany naczelnikiem wojennym województwa lubelskiego. W kwietniu na czele oddziału liczącego 800 osób wkroczył do Królestwa Polskiego. 1 maja pobił Rosjan w kilkudniowej bitwie pod Kobylanką. Jednak jego zgrupowanie zostało osłabione wysokimi stratami, a sam Jeziorański udał się do Galicji, gdzie ukrywał się w domu hr. Konarskiej w Chrewcie. Aresztowany przez policję austriacką. Zwolniony w czerwcu 1865, wyjechał do Paryża. W 1873 osiadł we Lwowie.

Z małżeństwa z Natalią z Horbowskich zawartego w 1860 r. pozostawił córkę Marię.

Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.

źródło: www.wikipedia.org

OPRAWA TWARDA PÓŁSKÓREK Z EPOKI, ZWIĘZY WYPUKŁE, ZŁOCENIA NA GRZBIECIE

Stan DB/podniszczona okładka, zabrudzenia kart