Pisarz, poruszający w swoich utworach przede wszystkim aktualne tematy społeczne, w Faraonie sięgnął do modelu powieści historycznej, próbując zinterpretować sens przemian dziejowych. Tytułowa postać utworu, faraon Ramzes XIII, młody, ambitny i wrażliwy na ludzką krzywdę, pragnie zreformować państwo, m.in. przez ograniczenie władzy kapłanów egipskich. Egipt jest dla niego budowlą, której ściany tworzą ludzie, a faraon - tylko architektem całości. W ten sposób staje się wrogiem Herhora i innych kapłanów, którzy za pomocą wszelkich metod starają się bronić swojej pozycji i majątku. Osamotniony w walce, stopniowo uświadamia sobie, że w grach politycznych ludzie nie zawsze kierują się ideą sprawiedliwości...
WYDANIE I
Nakładem Gebethnera i Wolffa, Warszawa, 1897
Format: 185 x 130 mm, 380, 475, 387s.
Zdobiona oprawa płócienna z epoki, ze złoceniami.
Otarcia krawędzi okładek, bloki lekko wygięte, dwie karty w tomie I luzem, z załamanymi narożnikami. Zapiski z epoki ołówkiem, subtelny podpis (najpewniej pierwszego właściciela) piórem wiecznym. Naklejka introligatora A Getritza ze Lwowa na stronach wyklejkowych, pieczątka księgozbioru D. Biernacika na wyklejce tomu I, na stronach tytułowych pieczątka Gubrynowicz i Schmidt we Lwowie - księgarnia i skład nut.
