Salvatore ROSA, DYSKUSJA HIOBA Z PRZYJACIÓŁMI

Pióro, pędzel lawowane w tonie brązowym, papier żeberkowy, prążkowany, niebieski podkład. Wym. 40,8 x 31,6 cm. Niesygn. Na odwrocie poniechany szkic sceny zbiorowej czerwoną kredką. Zaplamienia, klejenia arkusza, drobna reparacja; p.d. i śr. otworki w papierze, w miejscach po zgięciach papier naprawiany, na załamaniu poprzecznym przetarcie papieru. Rysunek przedstawia scenę z biblijnej księgi Hioba (ks. Hioba 15, 3-28 i in.). siedzący z lewej strony, na kamieniu pod drzewem Hiob wznosi ręce w geście protestu lub obrony przed siedzącymi przed nim trzema mężczyznami. Jest to moment gdy Hiob broni się przed swymi przyjaciółmi, twierdzącymi, że jego cierpienie musi być wynikiem popełnionych grzechów przeciwko Bogu. Scena jest bardzo uproszczoną redakcją tematu - ciało Hioba nie nosi śladów choroby, u jego stóp nie leży żebracza miska, brak też znaków śmierci jego dzieci, np. fragmentu ruin budynku.

Salvatore Rosa, był wszechstronnym, barokowym artystą - malarzem, rytownikiem, poetą i kompozytorem. Skłócony między innymi z Berninim, zmuszony był krążyć między Florencją, Rzymem a Neapolem. Charakterystyczne dla jego twórczości pejzaże przedstawiające dziką, nieokiełznaną naturę były niezwykle popularne w dobie romantyzmu, a Rosa stał się powszechnie podziwiany zarówno wśród artystów protoromantyzmu jak i u twórców dojrzałego romantyzmu. Tematy historyczne wybierał rzadkie i ezoteryczne, w nietypowych ujęciach.