Tamara Łempicka, Autoportret w zielonym Bugatti, 1932/1991

serigrafia barwna, papier / 80,5 x 63 cm
ed.: 376/400 opisany l.d. 376/400 p.d.: TAMARA/DE LEMPICKA/ © SPADEM, 1991; pieczęć: HONOR DUX SEQUOR (Praca posiada certyfikat córki artystki Baronessy Kizette de Lempickiej)

Artystka polskiego pochodzenia, malarka, przedstawicielka art déco. Miejsce urodzenia do tej pory jest sprzeczne, źródła wymieniają Moskwę i Warszawę. Pochodziła z bogatej rodziny kupieckiej. W 1917 roku poślubiła prawnika Tadeusza Łempickiego. Po rewolucji lutowej 1917 roku przeniosła się do Paryża. Studiowała w Académie de la Grande Chaumière i Académie Ransom u Maurice’a Denisa. Duży wpływ na jej późniejsze malarstwo miała współpraca z André Lhote, który wprowadził ją w świat form kubistycznych. Była ulubienicą paryskich salonów a ilość zamówień na portrety, pejzaże i akty zmusiły ją do pracy nawet po kilkanaście godzin dziennie. Inspiracje czerpała z malarstwa takich mistrzów jak Poussin, Ingres, Tiepolo i Botticelli. W 1934 roku ponownie wyszła za mąż za barona Roula Kuffnera. Rok przed II wojną światową wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Lata 40. to czas wielkiego triumfu za oceanem. Portretowała gwiazdy hollywoodzkich filmów i finansistów. Prowadziła dekadenckie i skandalizujące życie towarzyskie. Powojenne próby wpisania swojej sztuki w modny wówczas surrealizm zakończyły się niepowodzeniem. U Łempickiej odnajdujemy fascynacje akademickim klasycyzmem. Ostry, łamany rysunek, bliskie kadry i precyzyjne wykończenie to cechy wyróżniające jej malarstwo. Obrazy artystki znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych m.in. Madonny, Jacka Nicholsona, Barbry Streisand oraz w muzeach w Polsce i zagranicą. Tamara Łempicka zmarła w Meksyku w mieście Cuernavaca.