Karłowicz Niewydane dotychczas PAMIĄTKI PO CHOPINIE 1904 Mossoczy, Czerwińska

Dedykacja z 1921 roku śpiewaka Zygmunta Mossoczego dla panny Jadwigi Czerwińskiej na Gwiazdkę. 

Jadwiga Czerwińska (1913–1994) była aktorką i pieśniarką, zaprzyjaźnioną z Fryderykiem Járosym i całym środowiskiem artystycznym "polskiego" Londynu, gdzie osiadła po II wojnie światowej. Niezastąpioną wykonawczynią w radiowych audycjach kabaretowych, które w londyńskiej sekcji Radia Wolna Europa tworzył Marian Hemar. W 1939 roku J. Czerwińska wywiozła z Warszawy płyty z nagraniami Hanki Ordonówny i dzięki temu w Studiu Radia Wolna Europa w Monachium powstała płyta którą wydał dzięki wielkiemu zaangażowaniu i wytrwałości Jerzy Waldorff (1962 )

Zygmunt Mossoczy (18 II 1881 Przemyśl - 18 XII 1962 Warszawa), śpiewak, dyr. teatru. W 1900 przeniósł się do Lwowa, gdzie w 1905 ukończył wydział chemii na politechnice i klasę śpiewu W. Wysockiego w konserwatorium. Jeszcze jako stu­dent debiutował 6 XI 1903 w T. Miejskim we Lwowie w partii Hundinga ("Walkiria"). Wiosną 1905 wyjechał na dalsze studia wo­kalne do Mediolanu. W sez. 1905/06 został zaangażowany przez L. Hel­lera do Teatro Lirico w Mediolanie; śpiewał tam partie Przeora ("Kuglarz Madonny") i Stolnika ("Halka"). Po powrocie do kraju wystąpił gościnnie w T. Wielkim w Warszawie 22 II 1906 w partii Stolnika ("Halka"). W 1906-08 występował w T. Miejskim we Lwowie. Po występie w T. Wielkim w Warszawie 4 X 1908 w partii Zbigniewa ("Straszny dwór") został na sez. 1908/09 zaangażowany do zespołu opery. W 1909-11 wy­stępował z powodzeniem we Włoszech, m.in. w Teatro dal Verme w Mediolanie oraz w Catanii, Genui i Brescii, Londy­nie. Od października 1911 do lata 1915 należał znów do zespołu opery WTR, następnie jako poddany austr. zo­stał ewakuowany w głąb Rosji. W 1917-18 był nauczy­cielem śpiewu w szkole muz. we Włodzimierzu. Po pow­rocie do kraju został zaangażowany do T. Wielkiego w Warszawie i występował tam od 1 IX 1918 do 1934. W 1918-20 udzielał lekcji śpiewu w szkole muzycznej towarzystwa Mu­zycznego im. Chopina. Od 1931 do 1934 był dyr. administra­cyjnym Opery Warszawskiej jako przedstawiciel zrze­szenia artystów. W 1934 pełnił funkcję Opery. W okresie II wojny światowej udzielał lekcji śpiewu. Podczas powstania warszawskiego został ranny. Wg P. Rytla "miał wspaniałą postać, szlachetność ruchów i gestów. Skala jego talentu była bardzo rozległa. Głos obszerny, o pięknym brzmieniu, podatny do wyrażania zarówno serdecznych wzruszeń, jak grozy lub majestatu". 

Oprawa wydawnicza, twarda, płócienna. Przednia wyklejka wzmocniona paskiem papieru.