PANKOWSKI M. - Matuga idzie. Przygody. Egzemplarz nr 389

PANKOWSKI Marian - Matuga idzie. Przygody. Bruksela 1959. Nakł. autora. 8, s. 226, [1], tabl. 1. broszura.
Okładki nieco zakurzone. Frontispis namalował Jef Verbrak. Odbito 500 egzemplarzy numerowanych, ten egz. nr 389.
M. Pankowski (1919-2011i) – polski pisarz, poeta, prozaik, dramaturg; także literaturoznawca i tłumacz. Urodził się w roku 1919 w Sanoku, zmarł 3 kwietnia 2011 w Brukseli. "W roku 1938 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim; wówczas też debiutował jako poeta w lwowskich "Sygnałach". W latach 1942-45 był więźniem obozów hitlerowskich (Oświęcimiu, Gross-Rosen i Nordhausen), po wojnie osiadł w Belgii, gdzie kontynuował studia na Université Libre de Bruxelles. Z czasem został szefem tamtejszej slawistyki. Autor wielu literaturoznawczych rozpraw i esejów, publikowanych m.in. w paryskiej "Kulturze" i "Oficynie Poetów". W 1963 ukazał się jego doktorat "Leśmian - La révolte d'un poéte contre les limites", (przełożony na język polski jako "Leśmian czyli bunt poety przeciw granicom" w 1999.[...] Za credo artystyczne Pankowskiego uważana jest powieść "Matuga idzie. Przygody". "Matuga..."to swoisty anty-"Pan Tadeusz", dekonstruujący wzorzec epopei narodowej z jej patriotyczną retoryką i modelem "wygnańczego pisarstwa", pełnym tęsknoty za utraconą, wyidealizowaną Ojczyzną. To także proza eksperymentalna, oferująca nowy język artystyczny, wyrastający z poszukiwań młodopolskich i awangardowych, z eksploracji tzw. literatury marginesu; język wykraczający poza akceptowalne wzory literackie, ostentacyjnie transgresyjny". [Culture.pl].