Węcławowicz Tomasz, Cocto latere nobilitavit. O ceglanych murach kościołów średniowiecznego Krakowa, Kraków 2013, s. 290, wymiary 23,5 x 27,5 cm. Liczne barwne ilustracje w tekście. Rozkładane tablice. Okładka twarda, wydawnicza.
Do tytułowych rozważań o ceglanych kościołach średniowiecznego Krakowa wybrano reprezentatywne przykłady: najwcześniejsze, pokazujące recepcję ceramicznego tworzywa w wieku XIII i o sto lat późniejsze, z czasów swoistego apogeum rozwoju ceglano-kamiennej architektury w Małopolsce, nazywanej tradycyjnie "kazimierzowską". Są to kościoły klasztorne: Franciszkanów i Cystersów w Mogile oraz parafialne: Mariacki i Bożego Ciała na Kazimierzu. Dobór był także uwarunkowany nowymi odkryciami dokonanymi w tychże kościołach w trakcie niedawnych prac konserwatorskich. W toku narracji pojawią się także odniesienia do kościoła Norbertanek na Zwierzyńcu, warsztatowo związanego zarówno z cysterskim, jak i franciszkańskim, oraz do kościoła pw. św. Katarzyny przy kazimierskim klasztorze Augustianów, rozpoczętym równolegle z pobliskim farnym, ale nigdy niedokończonym zgodnie z pierwotnymi zamierzeniami. Wzmiankowana wyżej czwarta bazylika gotycka - dominikańska, mimo że największa z nich, nie będzie omawiana, ponieważ neogotycka odbudowa niemal całkowicie zatarła pierwotne cechy warsztatowe.
Ta publikacja o typowo naukowym charakterze stanowi ważny i unikatowy punkt widzenia na związki pomiędzy architekturą a mecenatem i jest wzorcem warsztatowym interpretacji treści ideowo - artystycznych i strukturalno - materialnych architektury, pojmowanej jako dzieło sztuki. Jest zatem istotnym wkładem nie tylko do historii sztuki, ale także do jej teorii".
