Salomon Asz WARSZAWA

Żydowski pisarz urodzony w Polsce. Przyszedł na świat w Kutnie w tradycyjnej małomiasteczkowej rodzinie żydowskiej. Na skutek tego, że czytał książki "nieprzydatne" religijnym Żydom został wyrzucony ze społeczności żydowskiej. Najpierw wyjechał do Warszawy, potem do Krakowa, gdzie poznał m.in. Stanisława Wyspiańskiego i Stefana Żeromskiego. Jego pierwszym sukcesem był dramat "Sabbatai Ziwi" ("Czasy Mesjasza") z 1904 roku. Asz lubił podróżować. Przed II wojną światową odwiedził Berlin, Palestynę, Egipt, USA, Paryż i Litwę. W 1938 roku osiadł na stałe w Stanach Zjednoczonych. Na około 10 lat przed śmiercią był jednym z poważniejszych kandydatów do zdobycia Literackiej Nagrody Nobla. Nagrody jednak nie zdobył. Wybrane dzieła: "W złym czasie" (1902), "Sabbatai Ziwi" (St.-Petersburg, 1904), "Reb Szlojme Nogid" ("Reb Salomon Bogacz", Wyd. Kleczkin Wilno, 1913), "Kleine Geschichten aus der Bibel" (Jüdischer Verlag, 1923), "Di muter" ("Matka", Towarzystwo Wydawnicze "Rój", 1925), "Der man fun Natzeres" ("Człowiek z Nazaretu", 1939), "What I Believe" ("To, w co wierzę", Putnam, 1941), "The Prophet" ("Prokok", 1955). Żona: Matylda, 4 dzieci: córka Rutka (Ruth) i 3 synów: Natan (Nathan), Mojżesz (Moses) i Johan.