Jan Dobkowski, WIOSNA, 1985

120,0 x 160,5cm - olej, akryl, płótno

sygn. p.d.: Jan Dobkowski 85
na odwr. na płótnie p.g.: Jan Dobkowski | „WIOSNA“ 1985 | olej + acryl | 120 cm x 160 cm
Do śr. listwy krosna przytwierdzona nalepka Przedsiębiorstwa Państwowego Sztuka Polska z danymi obrazu i ceną.

Obraz reprodukowany w:

– Jan Dobkowski. Malarstwo. Rysunek, katalog trzech wystaw: Muzeum Okręgowe w Łomży, BWA w Łomży, Miejski Dom Kultury - Dom Środowisk Twórczych w Łomży, IV 1989, il. barwna na okładce katalogu.

Bezpruderyjna i prowokująca Wiosna należy do wielobarwnego, linearnego cyklu obrazów erotyczno-kosmicznych powstałego w latach 1985-1986. Wyznaczone wibrującym duktem kolorowych pasm płynne, polimorficzne ciała pozostają ze sobą w dynamicznym układzie sprowadzonym do aktu seksualnego. Ukazane z silnie zaakcentowanymi cechami tożsamości płciowej – ale „bez atrybutów kultury czy cywilizacji“ – zacierają granicę między człowiekiem, a szeroko pojętą naturą. W ten sposób dosadne intymne sytuacje stają się uniwersalnym zobrazowaniem pierwotnej, życiowej energii. Wedle słów autora erotyka to nie tylko bliskie kontakty między ludźmi. Płodność to erotyka, która dotyczy całego świata, także zwierząt, roślinności. Nie zajmuję się kontekstem kulturowym i socjologicznym erotyki, widzę człowieka jako część natury. W moich obrazach staram się wymieszać elementy roślinne, zwierzęce i ludzkie, pokazać bogactwo linii tych światów, które tworzą jedną całość. Chcę pokazać kipiące życie. (...) Aby osiągnąć swój cel, ujmuję temat bardzo drastycznie. Wszystko może ludzi dzielić, ale nie erotyka. To przecież współistnienie. Prawdziwa miłość jest zawsze naturalna i piękna. Wydaje mi się, że jeżeli ktoś nie ma głębokich przeżyć erotycznych, to nie ma i malarskich. (E. Dzikowska, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Warszawa 2011, s. 47-48).

Potężny ładunek erotyzmu, jakim epatuje prezentowany obraz – łącznie z niezwykle sugestywnym tytułem – to klasyczna dla sztuki Jana Dobkowskiego malarska metafora radości istnienia, która wynosi seksualność do kosmicznego wymiaru.

♣ Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Jan Dobkowski (Łomża 1942, mieszka w Warszawie) studiował w latach 1962-1968 na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP pod kierunkiem prof. Juliusza Studnickiego i Jana Cybisa. Będąc jeszcze na studiach, w 1966, utworzył duet artystyczny, w którym jego partnerem był Jerzy (Jurry) Zieliński. Ich pierwsza wspólna wystawa pn. Neo-Neo-Neo odbyła się w Warszawie w 1967. Wystawiali wspólnie do 1970. W 1968 powstały pierwsze zielono-czerwone obrazy Dobkowskiego (używającego w tym czasie pseudonimu Dobson). W pracach tych, operujących giętkimi, falistymi liniami, w których upatrywano wpływów secesji, artysta używał sposobów rodem z op-artu dla wywołania złudzeń optycznych (wirowanie, mżenie, pozorny ruch form). Równolegle z obrazami tworzył też formy z płyt i folii do montowania w przestrzeni. Złoty medal na Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze w 1971 i blisko roczny pobyt w USA na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w 1972 to kolejne etapy pełnej sukcesów kariery malarza. Wyraźną zmianę nastroju i wymowy jego prac przyniosły wydarzenia 1980-1981 roku, zwłaszcza wprowadzenie stanu wojennego. Monochromatyczne, ciemne płótna znaczył wtedy nikłymi, wiotkimi liniami rysunku. Najczęstszym motywem były patriotyczne i religijne symbole, dopowiadane tytułami nawiązującymi do realiów czasu. Kolejna radykalna zmiana nastąpiła ok. 1990. Symbolicznym zwiastunem nowego okresu stał się olbrzymi, radosny, eksplodujący bogactwem barw, kształtów i ruchu obraz ...a życie sobie płynie... (394 x 588 cm) z 1990-1991. Podobne cechy formalne charakteryzują twórczość artysty w całej dekadzie lat 90. Równolegle z malarstwem Dobkowski pracuje nad rysunkiem, będącym bardzo ważnym dopełnieniem jego twórczości.