akryl na płótnie, 100x130 cm, sygn. tył "Z. Skrętek '19"
Zuzanna Skrętek ur. 2.11.1995r. w Starachowicach. Artystka wizualna, projektant graficzny, fotograf, malarz. Magister Sztuki. Dyplom wraz z wyróżnieniem dziekańskim i najwyższą średnią ukończyła na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Specjalizacje rozwijała w Pracowni Projektowania Książki i Publikacji Cyfrowych prof. Macieja Buszewicza oraz Pracowni Litografii prof. Błażeja Ostoi_x001E_Lniskiego. Wielokrotnie otrzymywała stypendia naukowe. Obecnie tworzy i pracuje w Warszawie. Rozwija swoje studio i markę. Maluje, fotografuje, projektuje ciuchy, tworzy ilustracje i projekty graficzne. Szuka odpowiedzi, kształtów i kolorów w otaczającej ją rzeczywistości, zamieniając otoczenie w niekończącą się bazę inspiracji. Wypracowała swój własny klucz, którym posługuje się przy tworzeniu:
Widzisz – Myślisz – Analizujesz – Wydobywasz – Rozkładasz – Przetwarzasz – Upraszczasz – Widzisz.
W swojej twórczości skupia się na badaniu zależności pomiędzy formą, treścią i kolorem. Ubiera problemy i przemyślenia w figury i znaki zrozumiałe dla niej, a tworzące abstrakcyjny obraz dla widza, co jest wynikiem ciągłego strachu przed emocjonalnym ekshibicjonizmem. Natomiast nadanie tytułów jest chęcią zmierzenia się z nim. Ciągła walka ze słabościami owocuje siłą w długotrwałym procesie zdejmowania maski przed światem.
„Niedopowiedzenia” to cykl obrazów malarskich poświęconych potrzebie zmierzenia się z samym sobą. Przeżyciem pewnych momentów na nowo i próbą zakończenia ich wraz z powstaniem prac. Niedopowiedziane słowa, gesty i sytuacje nie pozwalają pójść dalej, a próby konfrontacji z rzeczywistością powodują jeszcze większy chaos. To, co niewypowiedziane, a pomyślane. Analiza. Pragnienie wolności. Obrazy kończą pewien etap i otwierają kolejny, a same w sobie są szyfrowane. Maska codzienności i strach przed kolejnym uzewnętrznieniem siebie. Ubranie problemów i przemyśleń w figury i znaki, zrozumiałe tylko przez autora, a tworzące abstrakcyjny obraz dla widza, są wynikiem ciągłego strachu przed emocjonalnym ekshibicjonizmem. Natomiast nadanie tytułów jest chęcią zmierzenia się z nim. Ciągła walka ze słabościami owocuje siłą w długotrwałym procesie zdejmowania maski przed światem.
