Średni brąz wybity w
kartagińskiej mennicy w Sardynii między ok. 300 a 290 r. przed Chr.
Moneta z okresu potęgi Kartaginy, gdy jej późniejszy konkurent, a później (ostatecznie w 146 pne. pogromca - Rzym zmagał się jeszcze w walkach o dominację w Italii z Samnitami i Tarentem, a Kartagina niepodzielnie panowała w zachodniej części Morza Śródziemnego. Na awersie widać ukazaną w manierze zgodnej z ówczesną sztuką późnoklasyczno-wczesnohellenistyczną głowę głównej bogini kartagińskiej - Tanit, odpowiednika fenickiej Asztarte.
Południowa i zachodnia część Sardynii znajdowała się pod panowaniem kartagińskim już od 510 r. przed Chr., jednak powstania ludności rdzennej wymagały co pewien czas zwiększania liczebności garnizonu wojsk punickich i produkcji monety.
Awers: głowa Tanit z kłosem trzciny we włosach w lewo;
Rewers: głowa konia w prawo, przed nią w lewym polu oznaczenie
przypominającą punicką literą "nun".
Brąz, Średnica: 19 mm, Waga: 6, 98 g
