olej, płótno; 50 x 61 cm;
sygn. i opisany l. g.: A. Halicka / 1914.
Alicja Halicka urodziła się w Krakowie lecz będą dojrzałą artystką zamieszkała w Paryżu, w latach 30. XX w. podróżowała do Stanów Zjednoczonych. Była żoną Louisa Marcoussisa (Ludwika Markusa), jednego z czołowych przedstawicieli kubizmu i paryskiej awangardy artystycznej. Artystka jest również związana z tzw. szkołą Ecole de Paris. Kształciła się u młodopolskich mistrzów - Leona Wyczółkowskiego oraz wybitnych pejzażystów i nie tylko: Wojciech Weiss i Józef Pankiewicz.
Jak wspomina Karolina Zychowicz „Alicja Halicka jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych artystek polskiego pochodzenia. Badacze twierdzą jednak, że pełny rozwój jej talentu był hamowany przez związek małżeński z Ludwikiem Markusem”. Powołuje się również na Artura Winiarskiego, który podkreślał „obecnie przypuszcza się, iż Halicka właśnie przez silną osobowość artystyczną swego męża nie mogła lub nie chciała w pełni realizować swoich zainteresowań malarstwem kubistycznym oraz rozwijać pracy nad grafiką warsztatową”.
Zychowicz przywołuje również relację z wystawy Halickiej z 1914, kiedy to artystka pierwszy raz prezentowała swoje dokonania na Salonie Niezależnych a Apollinaire w następujących słowach opisał twórczość malarki, w szczególności martwe natury: „Halicka posiada męskie, realistyczne zdolności, dzięki którym umie obraz mądrze skonstruować, nie deformując kompozycji”.
(źródło: zacheta.art.pl – dostęp: 01.04.2020)
