sygn. na odwr. na płótnie p.g.: Jan Dobkowski | „KARNAWAŁ W RIO XXXVII“ 2008 R. | ACRYL | 81 cm x 60 cm
na zawiniętym płótnie po l. dedykacja: Mateuszowi i Tomkowi w dniu ŚWIĘTA NORWEGII 17-V-2008 r.
Powstający od 1997 roku cykl „Karnawał w Rio“ tworzą wielofiguralne kompozycje o kolorystyce zawężonej do czerni i metalizującej bieli. Ograniczenie palety barwnej do ascetycznego kontrastu nie oznacza jednak rezygnacji z radosnego erotyzmu, którym przesycona jest większość płócien i rysunków Jana Dobkowskiego. Rozedrgane świetliste pasma wydobywają z nokturnowego tła bujne kształty kobiecych ciał zatraconych w szaleńczym tańcu. Charakteryzująca kompozycję ekspresja i gra linii, jej zwielokrotnianie i rozmyślne przerywanie rytmów to podstawowa zasada organizacji malarskiego „uniwersum“ artysty: W linearyzmie żyję. Wokół siebie widzę wielką sieć, w niej tkwię. To, co rzeczywiste – poprzez fakt, że złożone jest z linii – staje się abstrakcyjne. Linia jest najważniejsza. Linia to myśl. Hipnotyzujacy Karnawał w Rio jest swoistym streszczeniem artystycznego credo „Dobsona“. Linia jednocześnie kreuje i odrealnia sylwetki bohaterek, które – dematerializując się w ciemnej przestrzeni – pozostają jedynie niedosłowną, intrygującą sugestią.
Jan Dobkowski (Łomża 1942, mieszka w Warszawie) studiował w latach 1962-1968 na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP pod kierunkiem prof. Juliusza Studnickiego i Jana Cybisa. Będąc jeszcze na studiach, w 1966, utworzył duet artystyczny, w którym jego partnerem był Jerzy (Jurry) Zieliński. Ich pierwsza wspólna wystawa pn. Neo-Neo-Neo odbyła się w Warszawie w 1967. Wystawiali wspólnie do 1970. W 1968 powstały pierwsze zielono-czerwone obrazy Dobkowskiego (używającego w tym czasie pseudonimu Dobson). W pracach tych, operujących giętkimi, falistymi liniami, w których upatrywano wpływów secesji, artysta używał sposobów rodem z op-artu dla wywołania złudzeń optycznych (wirowanie, mżenie, pozorny ruch form). Równolegle z obrazami tworzył też formy z płyt i folii do montowania w przestrzeni. Złoty medal na Sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze w 1971 i blisko roczny pobyt w USA na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w 1972 to kolejne etapy pełnej sukcesów kariery malarza. Wyraźną zmianę nastroju i wymowy jego prac przyniosły wydarzenia 1980-1981 roku, zwłaszcza wprowadzenie stanu wojennego. Monochromatyczne, ciemne płótna znaczył wtedy nikłymi, wiotkimi liniami rysunku. Najczęstszym motywem były patriotyczne i religijne symbole, dopowiadane tytułami nawiązującymi do realiów czasu. Kolejna radykalna zmiana nastąpiła ok. 1990. Symbolicznym zwiastunem nowego okresu stał się olbrzymi, radosny, eksplodujący bogactwem barw, kształtów i ruchu obraz ...a życie sobie płynie... (394 x 588 cm) z 1990-1991. Podobne cechy formalne charakteryzują twórczość artysty w całej dekadzie lat 90. Równolegle z malarstwem Dobkowski pracuje nad rysunkiem, będącym bardzo ważnym dopełnieniem jego twórczości.
