Wyśmienicie zachowany przedstawiciel rzadkiej, zaledwie dwuletniej emisji.
Grosze
w Bydgoszczy bito za całego panowania Zygmunta III, lecz tylko te
najpóźniejsze, najpodlejsze względem metalu, bite według ostatniej
ordynacji, są monetami popularnymi. Pierwsze grosze wybijano przed
pierwszą reformą, w latach 1596-1599, i należą one do bardzo rzadkich.
Druga emisja nastąpiła dopiero 14 lat później, w 1613 roku, w mennicy
otworzonej przez króla w 1608 roku, lecz potrwała bardzo krótko. Już rok
później wyparł ją nowy, bardziej opłacalny nominał - półtorak. Są one
ostatnimi portretowymi groszami koronnymi tego króla.
Grosze w 1613
roku wyróżniają przede wszystkim dwa sposoby bicia. Pierwsze z nich
wykonywano tradycyjną techniką - młotową. Dopiero do tych późniejszych,
patrząc po notowaniach rzadszych, użyto walcarki, czego przykładem jest
niniejszy grosz.
Egzemplarz z pięknym, głęboki lustrem menniczym. Znakomicie zachowany.
