Stolik i para krzeseł w stylu dworkowym

brzozowych z czernionymi akcentami; stolik - 75,8 x śr. 64,5 cm; foteliki - 95,8 x 45,2 x 52,3 cm;
Polska, ok. 1915-20.
Stolik z okrągłym blatem, wsparty na czterech graniastych nogach, zakończonych niewielkimi czernionymi kulkami, spiętych kwadratową półeczką oraz wiązaniem zbudowanym z graniaków tworzących karo. Między nogami, pod blatem szeroki fartuszek, faliście wycięty u dołu, z rytowanym czernionym ornamentem pośrodku. Między nogami i półeczką czernione ćwierćwałki, tworzące prostokątne, dekoracyjne ramki. Krzesła z oparciami ujętymi ramiakami w formie łuku koszowego, pod którymi na bokach czernione guzy oraz miękko wyściełana deska środkowa, z trapezoidalnymi siedzeniami, z wyściełaną poduszką, wsparte na graniastych, zbieżnych ku dołowi nogach, spiętych na bokach prostymi łączynami. Zestaw mebli w stylu wczesnych lat dwudziestych XX wieku, o formach i dekoracjach właściwych meblom w tzw. stylu dworkowym, których głównymi projektantami byli czołowi polscy architekci wnętrz i mebli zrzeszeni w krakowskim Towarzystwie Polska Sztuka Stosowana. Podobne sprzęty wykonano na dużą wystawę „Architektura w otoczeniu ogrodowym”, która odbyła się w Krakowie w 1912 roku, promującą polskie wzornictwo z tego okresu. Były to meble o formach inspirowanych stylami historycznymi z pocz. XIX wieku (klasycyzmem i biedermeierem), twórczo przetworzonymi.
Rzeczywiście wyjątkowo dobrze, mimo swej nowoczesności, wpisywały się we wnętrza dworów polskich.