Reprodukcja pracy z 1936 r., której oryginał znajduje się w Museum Boijmans van Beuningen w Rotterdamie.
granolitografia, papier naklejony na płytę, drewniane złocone ramy
86 x 66,5 cm (postać męska – Dali), 79 x 62 cm (postać kobieca – Gala)
obie części sygn. z płyty p.d.: Salvador Dali, niżej odręcznie nakład: 13/1200 [na postaci męskiej]
wydawca: Atelier Latour, Martigny, Szwajcaria
Kontury ram tworzą sylwetki malarza i jego żony Gali. Kompozycja dzieła i ułożenie głów zapożyczone zostały ze słynnego obrazu Anioł Pański namalowanego przez jednego z ulubionych artystów Dalego, francuskiego malarza Jeana François Milleta. Obraz przedstawia parę wieśniaków odmawiających na polu wieczorną modlitwę. Dali i Gala przyjęli te same postawy, które widać na obrazie Milleta.
Tło obrazu Dalego stanowi pejzaż z Przylądka Creus, który pojawia się na wielu obrazach artysty (np. Trwałość pamięci, 1931). Niebo w ich głowach otwiera się nad plażą w Port Lligat. Do wielkiej sławy Pary z głowami pełnymi chmur przyczyniła się również niekonwencjonalna forma dzieła z wyciętymi sylwetami postaci.
Salvador Dali (Figueres 11 V 1904 – Figueres 23 I 1989) w 1921 rozpoczął studia w Akademii San Fernando w Madrycie, do której uczęszczał z przerwami do 1926, kiedy relegowano go (nie po raz pierwszy) za anarchistyczne poglądy i ekscentryczne zachowanie. Do jego przyjaciół z czasów studenckich należeli m.in. Federico Garcia Lorca, Luis Bunuel, Rafael Alberti. Dali pasjonował się nowymi kierunkami w sztuce, wystawiał od 1925, sporo też pisał do czasopism artystycznych. W 1926 po raz pierwszy wyjechał do Paryża, gdzie poznał Picassa; ponownie był tam w 1928 i tym razem poznał Tristana Tzarę i grono surrealistów skupionych wokół André Bretona. W 1929 wspólnie z Bunuelem nakręcili film "Pies andaluzyjski". Latem poznał i związał się z Galą Eluard, odtąd dozgonną muzą. W ciągu lat 30. obmyślił i wypraktykował własną metodę tzw. paranoiczno-krytyczną, wtedy też powstały najbardziej znane jego dzieła, jak "Uporczywość pamięci" (1931). Niewielki ten obraz, wystawiony w tymże roku w Nowym Jorku na wystawie surrealistów, stał się symbolem ruchu i otworzył artyście drogę do kariery w stylu amerykańskim. Dali i Gala przebywali w USA wielokrotnie, najdłużej w latach 1939-1948, po ucieczce z ogarniętej wojną domową Hiszpanii i z kolei z zagrożonego okupacją niemiecką Paryża. Po powrocie do Hiszpanii nastąpił „okres mistyczny” w twórczości Dalego, w którym powstawały wielkie kompozycje oparte na religijnych kanonach ikonograficznych ("Madonna z Port Lligat", "Ostatnia Wieczerza"). W 1964 opublikował "Dziennik geniusza". Ostatnie lata artysty upłynęły pod znakiem podróży i ekstrawagancji. Po śmierci Gali w 1982 Dali pozostawał do końca w dobrowolnym odosobnieniu.
