FYDRYCH WALDEMAR MAJOR, Krasnoludek z Madalińskiego, Warszawa, 1982-2016, egz. 16/20

add Vaše poznámka

Popis položky

Jest to obraz-symbol lidera Pomarańczowej Alternatywy –ruchu społeczno-artystycznego, który w przełomowych latach 80. i 90. XX wieku stanowił barwną manifestację młodego pokolenia twórców i zwykłych obywateli. happeningi członków i wielotysięcznych uczestników ruchu, w prześmiewczy sposób odnosiły się do władzy komunistycznej i ówczesnej rzeczywistości. Pozorna aprobata systemu (np. poprzez „obchodzenie” wprowadzonych przez władzę świąt), doprowadzała do karykaturalnych sytuacji niszczenia systemu jego własną bronią. Grupa powstała we Wrocławiu, działała również w Łodzi, Warszawie i Lublinie. Symbol krasnoludka został wymyślony przez Fydrycha jako swoista „synteza”. Z powodu zamalowywania haseł sprzeciwiających się władzy, na ich miejscu pojawiały się puste przestrzenie, które z czasem zaczęły wypełniać się wizerunkami krasnali jako alternatywnej formy oporu („tezą jest napis, antytezą –plama, a syntezą krasnoludek” –wyjaśniał Major). Po raz pierwszy motyw ten pojawił się 1 czerwca 1987 roku w Dzień Dziecka, podczas jednej z akcji grupy. Krasnoludka ma w swojej kolekcji słynny szkocki mecenas sztuki Richard Demarco. Prace z serii znajdują się w zbiorach Muzeum Górnośląskiego oraz Muzeum Narodowego w Warszawie. Bibliografia: Brad Finger, „Surrealism. 50 works of art you should know”, Prestel Publishing, 2013, s. 120–121 (il. barwna)

Waldemar Fydrych (ur. 8 kwietnia 1953, ps. Major; nazwisko niekiedy błędnie zapisywane jako Frydrych) - happener, lider Pomarańczowej Alternatywy. Wychował się w Toruniu. Studiował historię i historię sztuki we Wrocławiu, gdzie był jednym z inicjatorów i przywódcą happenerskiego ruchu Pomarańczowa Alternatywa. Jest znany głównie dzięki tej działalności w latach 80. W tym czasie używał żartobliwego tytułu komendanta Twierdzy Wrocław. W wyborach parlamentarnych w 1989 roku Waldemar Fydrych kandydował do Senatu. Zdobył 10 tysięcy głosów, co nie wystarczyło do uzyskania mandatu. Wkrótce potem wyjechał do Paryża. Pracował tam dorywczo, między innymi jako malarz pokojowy.

W 1999 wrócił do Wrocławia, inspirując powstanie efemerycznego Frontu Południowo-Zachodniego, który przeprowadził kilka happeningów wymierzonych we władze miasta. W 2002 kandydował do fotela prezydenta Warszawy. W grudniu 2004 wraz z grupą studentów odwiedził Ukrainę w ramach wspierania pomarańczowej rewolucji.