Wł. Orkan DRZEWIEJ 1912 winiety W. Jastrzębowski, ryciny K. Młodzianowski

Piękne wydanie powieści DRZEWIEJ Władysława Orkana.

Winiety i okładka wg rysunków Wojciecha Jastrzębowskiego, ryciny Rysował Kazimierz Młodzianowski 

"Niesamowita książka! Mimo smutnej treści, książkę czyta się "jednym tchem". Lektura pełna uroku, nostalgii i wzruszeń - nie tylko dla miłośników rodzimowierstwa."

Wojciech Jastrzębowski - 1884 - 1963 – polski artysta, projektujący sztukę użytkową i grafikę m.in. w stylu Młodej Polski. W latach 1935–1938 był senatorem RP IV kadencji powołanym przez prezydenta Polski. Od 1904 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, był uczniem Józefa Mehoffera. W 1909 otrzymał stypendium i wyjechał na dwuletnie studia do Paryża. Po powrocie w 1911 był współzałożycielem stowarzyszenia Architektura, Rzeźba, Malarstwo i Rzemiosło, które w 1913 zmieniło nazwę na Warsztaty Krakowskie. W 1923 otrzymał tytuł profesora Szkoły Sztuk Pięknych, a trzy lata później został współorganizatorem Spółdzielni Artystów Plastyków ŁAD. W 1928 został dyrektorem Departamentu Sztuki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, funkcję tę pełnił do 1930. Zaprojektował też m.in. wnętrza gmachu Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (1924) oraz wnętrza statków m/s Piłsudski i m/s Batory (1934-1936). w 1935 artysta został wybrany na prorektora Akademii Sztuk Pięknych, a od 1936 do wybuchu II wojny światowej był rektorem tej uczelni. W 1939 znalazł się w Londynie, gdzie został rzeczoznawcą i kierownikiem artystycznym wystaw twórczości polskiej, które organizowało zlokalizowane w Londynie Ministerstwo Informacji i Dokumentacji. Od 1943 był prezesem Decorative Arts Studio, a od 1946 był wykładowcą w założonym przez Mariana Bohusz-Szyszko Polskim Studium Malarstwa i Grafiki Użytkowej. W 1947 powrócił do Polski i rozpoczął współpracę z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji (późniejszy Instytut Wzornictwa Przemysłowego), w tym samym roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1951 został przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Wzornictwa Przemysłowego, funkcję tę pełnił do 1959. Równocześnie od 1953 przez pięć lat był przewodniczącym Rady Naukowej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i rzeczoznawcą w Komisji Planowania Sztuk Plastycznych Rady Kultury i Sztuki. Od 1923 do 1958 zaprojektował kilkanaście monet które były w obiegu m.in.: awers obiegowej monety 5-złotowej z wizerunkiem rybaka. 

Kazimierz Młodzianowski - (1880-1928) - legionista, artysta malarz i propagator sztuki, pierwszy piłsudczykowski minister spraw wewnętrznych, dał podwaliny pod powstanie Policji Państwowej, wojewoda poleski i pomorski w randze podsekretarza stanu. Studiował malarstwo pod kierunkiem Józefa Mehoffera, Józefa Pankiewicza i Stanisława Dębickiego. Jeszcze w czasie studiów wyjeżdżał do Włoch i Francji, a same studia ukończył z medalem. Współtworzył ważne dla sztuki i kultury polskiej Stowarzyszenie ARMiR (Architektura, Rzeźba, Malarstwo i Rzemiosło), a nawet już jako minister w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, pozostawał jednocześnie czynnie zaangażowany w tworzenie Spółdzielni Artystów „ŁAD”, która m. in. zajmowała projektowaniem kilimów, tworząc w dwudziestoleciu międzywojennym szkołę gustu. Wystawiał swoje prace m.in. w Towarzystwie Sztuk Pięknych w Warszawie. Trafiając do Legionów, Młodzianowski dalej był w towarzystwie artystycznym, bo przecież Edward Rydz-Śmigły był również malarzem, w sztabie Pułku był znany grafik plastyk sztuki użytkowej w stylu secesyjnym, późniejszy senator RP Wojciech Jastrzębowski oraz malarz Leopold Gottlieb. Przyjaźnił się Młodzianowski z artystami Stefanem Żeromskim i Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. Młodzianowski wykonał ilustrację m. in. do trzech wydań dramatu „Sułkowski” Stefana Żeromskiego. Z Witkacym Młodzianowski spotykał się na malarskich plenerach w podkrakowskich Bronowicach. W korespondencji Witkiewiczów występuje jako „Młodzian” lub „Poruczyk” zamiennie z „Porutczykiem”. Uprawiał malarstwo olejne, akwarelowe, używał gwaszu i pasteli, projektował polichromie i kilimy oraz naczynia metalowe kute na zimno. Lubił malować pejzaże, tytuły jego obrazów to: „Stara plebania”, „Wiosna”, „Ruiny zamku tenczyńskiego”, „Giewont”. Nie bał się również trudnych technik graficznych. W 1931 roku, już po jego śmierci, w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie odbyła się wystawa jego prac, a w 1938 roku pokazano jego tkaniny (kilimy). Na przełomie lat 1915 i 1916 zaprojektował K. Młodzianowski rękojeść szabli bojowej oficerów piechoty wz. 1917, którego pierwszy datowany egzemplarz pochodzi z 27 czerwca 1916 roku (wykonany w Zakładach Zieleniewskiego w Krakowie).

Oprawa wydawnicza, kartonowa, podklejona i wzmocniona współcześnie. Całość w futerale.
Stan bardzo dobry.