HERBY RODZIN KTÓRE NABYŁY SZLACHECTWO PO 1866

HERB FREYBERG FREYBERGA.

Na tarczy dwudzielnej, w prawem polu niebieskiem pół-słońca i dwie gwiazdy złote przy kątach tarczy; w lewem zaś srebrnem, kotwica liną błękitną obwita, ankersztokiem do góry. W szczycie hełmu, koroną szlachecką nakrytego, trzy pióra strusie. Labry niebieskie, prawe srebrem, a lewe złotem podszyte.

Herb ten wraz z dziedzicznem szlachectwem Cesarstwa Rossyjskiego, Najlaskaaviej nadany został Markowi Freyberg, Pomocnikowi Naczelnika Wydziału, a w Kancellaryi Namiestnika Królestwa Polskiego, dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 22 Listopada 1838 roku. Do ksiąg szlacheckich Królestwa Polskiego tenże Freyberg zapisany został, na mocy Ukazu Najwyższego z dnia 24 Sierpnia (5 Września) 1839 roku, nadającego mu prawa krajowe mieszkańca Królestwa Polskiego.

HERB FUENGIROLA MŁOKOSIEWICZA.

W polu czerwonem kamienna baszta sześcioboczna z blankami; w bramie baszty lew złoty w prawo, na przód zwrócony, w prawej łapie miecz do cięcia trzymający. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, wychodzi pół lwa jak w tarczy z paszczą ku ty łowi obróconą. Labry czerwone złotem podszyte. Herb ten wraz z dziedzicznym Szlachectwem, Najlaskawiej nadany został Franciszkowi Młokosiewiczowi, synowi Felixa, byłemu Radcy Kommissyi Centralnej Likwidacyjnej, z mocy Artykułu 2 ustępu 2, oraz Artykułu 4 - i 16 ustępu 3, Prawa o Szlachectwie z roku 1836, dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 21 Marca (2 Kwietnia) 1844 roku.

HERB GNIAZDOWA GNIAZDOWSKIEGO.

W polu czerwonem korab złoty z kamienną na środku wieżą. Nad wieżą i po jej bokach gwiazdy złote. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, trzy strusie pióra, na środkowem bróg. Labry czerwone, złotem podszyte. Herb ten wraz z dziedzicznem Szlachectw em, Najłaskww ie j nadany został Piotrow i Gniazdowskiemu, synow iJózefa, Referendarzowi S tan u, Naczelnikowi Sekcyi Solnej a w Kommissyi Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego, z mocy Artyk. 4- i 16 ustępu 3, Prawa o Szlachectwie z roku 1836; dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 21 Marca (2 Kwietnia) 1844 roku.

HERB GODZISŁAW-GRYF BRZEZIŃSKIEGO.

W polu niebieskiem gryf złoty w prawo, w szponach miecz ostrzem na dół trzymający. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, wychodzi podobnyź gryf. Labry niebieskie złotem podszyte. 

Herb ten wraz z dziedzicznem Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Wojciechowi Brzezińskiemu, synowi Szymona, Referendarzowi Stanu, Członkowi Kommissyi Rządowej Sprawiedliwości Królestwa Polskiego, z mocy Artykułu 4- Prawa o Szlachectwie z roku 1836, dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 19 (31) Sierpnia 184-7 roku.

HERB GORAWIN GARSZYŃSKIEGO

W polu niebieskiem ręka w złotej zbroi w prawo zwrócona, i gałąź oliwną o siedmiu liściach i pięciu jagodach trzymająca. W szczycie hełmu koroną szlachocką nakrytego, trzy strusie pióra. Labry niebieskie złotem podszyte. Pod herbem godło: „Nescia fallere vita“. Herb ten wraz z dziedzicznem Szlachectwem, Naj łaskawiej nadany został Bonawenturze Garszyńskiem u, synowi Mateusza, Sekretarzowi Archiwiście a w Kancellaryi Rady Administracyjnej i Józefowi Garszyńskiem u, synoxvi Józefa, Sędziemu Sądu Appellacyjnego w Królestwie Polskiem, z mocy A rtykułu4i 16 ustępu 3 Praw ao Szlachectwie z r. 1836, dyplomatami Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, dla pierwszego dnia 10 (22 ) Grudnia 1840 r., a dla drugiego pod dniem 29 Kwietnia (11 Maja) 1841 roku podpisanemi.

HERB GRABOWIEC HENKE.

Na tarczy dwudzielnej w prawem polu zielonem, głowa jelenia z szyją w prawo; w lewem srebrnem drzewo grabowe. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, trzy pióra strusie, na prawem skrajnem trąba munsztukiem w górę, na lewem cecha leśnicza trzonkiem na dół.

Herb ten wraz z dziedzicznym Szlachectwem, Najeaskawiej nadany został Gustawowi Iłenke, synowi Teo-, dora, Kommissarzowi Wydziału dóbr i lasów w Kommissyi Rządowej Przychodów i Skarbu w Królestwie Polskiem, z mocy Artykułu 2 ustępu 2 Artykułu 6 ustępu 2 i Artykułu 16 ustępu i Prawa o szlachectwie z roku 1836; dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 21 Marca (12 Kwietnia) 1848 roku.

HERB GROMIEC LEPIGE.

Na tarczy dwudzielnej ze skrajem srebrnym, gwoździami złotemi nabitym, w prawej połowie w polu złotem, dwie wstęgi w lewo, wierzchnia niebieska z paskami czarnemi na brzegach, a dolna czerwona; w lewej zaś połowie w polu srebrnem, palący się granat. W szczycie hełmu trzy strusie pióra. 

Jan Grzegorz Lepigó, syn Jerzego, były Pułkownik Wojsk Polskich, za zasługi w tymże Wojsku położone, tudzież niezachwianą wierność dla Tronu, z mocy Artykułu 17 ustępu 2 litery e, Prawa o Szlachectwie z roku 1836,- nabył tytuł do Szlachectwa dziedzicznego w Królestwie Polskiem; w skutek czego Najjaśniejszy Cesarz Król MIKOŁAJ I, udzielając mu Najłaskawiej dyplom na Szlachectwo dziedziczne w dniu 9 (21) Marca 184-3 roku, herb powyższy nadać raczył.

W polu niebieskiem mur jkamienny o trzech basztach, na wierzchu środkowej rękaw złotej zbroi z mieczem do cięcia w prawo; nad ręką i po jej bokach gwiazdy złote. W szczycie hełmu koroną szlachecką przykrytego trzy strusie pióra, na śro dkowem wąż głową na dół, około laski złotej obwinięty. Labry niebieskie złotem podszyte. 

Herb ten wraz z dziedzicznem Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Fryderykowi Szwenckiemu, synowi Fryderyka, Doktorowi Medycyny i Chirurgii, Członkowi honorowemu Rady Lekarskiej w Królestwie Polskiem, z mocy Artykułu 6 ustępu 2, Praw ao Szlachectwie zr. 1836, dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA 1, z dnia 24 Lutego (8 Marca) 1842 roku.

HERB HELENIEC WOELKE.

W polu niebieskiera sowa na murze, nad sową gwiazda. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, dwie gałęzie palmowe srebrne, wieńcem złotym przeplecione. 

Herb ten wraz z dziedzicznem Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Antoniemu Woelke, synowi Antoniego, b. Professorowi b. Alexandrowskiego Uniwersytetu, później Professorowi Kursów dodatkowych Pedagogicznych w Warszawie, przez wzgląd na 30-lo letnią gorliwą jego służbę, ciągle przykładne postępowanie, niemniej użyteczne literackie prace; dyplomalem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, zd . 21 Marca (2 Kwietnia) 1844 roku.

HERB HENNING MICHAELISA.

Na tarczy dwudzielnej, w części prawej w połowie ściętej, wgo rne m polu czerw onera pancerz nieco ku lewemu zwrócony,- w dolnem złotem trzy gwoździe głowami w prawo obrócone, końcami zaś stykające się ; w części lew ej trzy rzeki srebrne w polu niebieskiem. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, dwie trąby na krzyż w połowie złote i niebieskie, a między niemi, podobny jak w tarczy pancerz.

Herb ten wraz z dziedzicznem Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Hieronimowi Michaelis, synowi Fryderyka, Radcy Kollegialnemu, Starszemu Ordynatorowi W arszaw skiego wojennego Szpitala, z mocy Artykułu 2 ustępu 2 i Artykułu 6 ustępu 2, Prawa o Szlachectwie z roku 1836; dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 19 (31) Sierpnia 1847 roku.

HERB HEYMER HEYMERA.

W polu srebrnem trzy lilije z kwiatem niebieskim w sercu utkwione. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, dwie trąby, prawa czerwona, lewa niebieska. 

Herb ten wraz z dziedzicznym Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Wilhelmowi Janowi Heymer, synowi Jerzego, Poborcy Kassy Obwodu Maryampolskiego, z mocy Artykułu 6 ustępu 2, Prawa o Szlachectwie z roku 1836, dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 12 (24) Stycznia 1843 roku.

HERB HOLNICKI SCHULTZÓW.

Na tarczy w połowie ściętej, w górnem polu niebieskiem, pod złotą gwiazdą miecz ostrzem w lewo; a w dolnem zaś czerwonem, wół sitwy a w lewo. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, trzy strusie pióra. Labry niebieskie złotem podszyte. 

Herb ten Najłaskawiej nadany został: Stanisławowi, dziedzicowi dóbr Kaleni w Gubernii Warszawskie ji Aloizemu, Referentowi Sekcyi Prawnej w Kommissyi Rządowej Przychodów i Skarbu, braciom rodzonym Schultzom, synom Justusa, a wnukom Gaspra Schullza, który uchwałą Sejmową z roku 1775 do używania przywilejów szlacheckich był przypuszczony, i w owym czasie dyplomu dla siebie nie wyjednał, dyplomatami Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, dla pierwszego z nich pod dniem 2 (14) Stycznia 1840 r ., a dla drugiego pod dniem 12 (24) Maja 1842 roku podpisanemi.

HERB JAROSŁAW CHRISTIAN I.

Na tarczy wstęgą złotą w prawo przeciętej, w górnem polu czerwonem jednorożec biały, skośnie w lewo biegnący; w dolnem niebieskiem delfin złoty, podobnież skośnie w prawo.

W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, pomiędzy dwoma skrzydłami orlemi gwiazda złota. Labry z prawej strony niebieskie, z lewej czerwone, jedne i drugie złotem podszyte. Pod tarczą godło: Beatus qui utilis. Ilerb ten wraz z dziedzicznem Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Franciszków i Xaweremu Christiani, synowi Jana, Jenerałow i Lejtnantowi Korpusu Inżenierów, Dyrektorow i Jeneralnem u Kommunikacyj lądowych i wodnych w Królestwie Polskiem, za zasługi z mocy Artykułów 3 i 16 ustępu 2 Prawa o Szlachectwie z roku 1836, dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 2 (14-) Stycznia 184-0 roku.

HERB JASION JASIŃSKIEGO.

W polu niebieskiem trzy pióra gęsie białe, obok siebie pionowo. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, trzy pióra strusie. 

Herb ten a wraz z dziedzicznem Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Franciszkowi Jasińskiemu, synowi Jana, Nauczycielowi przy Gimnazyum Gubernialnem Warszawskiem, z mocy Artykułów 2 i 4 - ustępu 2 i Artykułu 16 ustępu i P raw ao Szlachechvie z roku 1836; dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 20 Lipca (1 Sierpnia) 1848 roku.

HERB JASTRZĘBCZYK ZIELIŃSKIEGO.

Na tarczy dwudzielnej, w prawem polu niebieskiem, krzyż kawalerski złoty, takąż podkową od dołu otoczony; av lewem zaś czerwonem, pęk liktorski złoty z zarzuconym wieńcem; nad pękiem gwiazda srebrna. W szczycie hełmu koroną szlachecką nakrytego, jastrząb wzlatujący w prawo, w szponach prawej nogi pęk liktorski z zarzuconym wieńcem trzymający. Labry z prawej strony czerwone, a z lewej niebieskie, jedne i drugie złotem podszyte. 

Herb ten wraz z dziedzicznym Szlachectwem, Najłaskawiej nadany został Janowi Zielińskiemu, synowi Ignacego, Sekretarzowi Kommissyi Instrukcyjnej przy Radzie Stanu i Kommissyi Emerytalnej w Królestwie Polskiem, z mocy Artykułów 4 i 16 Prawa o Szlachectwie z roku 1836; dyplomatem Najjaśniejszego Cesarza i Króla MIKOŁAJA I, z dnia 29 Kwietnia (11 Maja) 1841 roku.